Βουλευτής – Συγγραφέας
Γεννήθηκε στο Απεράθου Νάξου.
Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στο χωριό του, όπου τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Το 1935 ήρθε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του, ενώ παράλληλα δούλευε φαρμακοϋπάλληλος. Το 1940 πέτυχε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών.
Μαθητής Γυμνασίου δημιούργησε αντιφασιστική ομάδα. 1939, για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου και για την αποτίναξη της δικτατορίας του Μεταξά.
Στον πόλεμο του 1940-41 ζήτησε να καταταχθεί εθελοντής αλλά λόγω της ηλικίας του δεν του επετράπη. Εργάστηκε όμως εθελοντικά στο Υπουργείο Οικονομικών, Γ’ Ταμείο Εισπράξεων της Αθήνας. Την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, 1940-44 ανάπτυξε έντονη και πολυποίκιλη απελευθερωτική δράση (δημοσιογράφος, οργανωτής πολεμιστης) μέσα από τις απελευθερωτικές οργανώσεις των νέων (ΟΚΝΕ, ΕΑΜ ΝΕΩΝ, ΕΠΟΝ) με αποτέλεσμα να υποστεί πολλές διώξεις και φυλακίσεις. Τη νύχτα της 30-31 Μαϊου 1941, μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατέβασε από την Ακρόπολη τη σβάστικα και καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο – K.: Στις 24.03.1942 μαζί με τον ΑπόστολοΣάντα συνελήφθη από τα γερμανικά στρατεύματα και φυλακίσθηκε ένα μήνα στις φυλακές Αβέρωφ, όπου βασανίσθηκε απάνθρωπα, με αποτέλεσμα να προσβληθεί από φυματίωση βαρυτάτης μορφής. Στις 21.04.1943 συνελήφθη από τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής και παρέμεινε στις φυλακές τρεις μήνες. Στις 07.02.1944 συνελήφθη από συνεργάτες των αρχών κατοχής και παρέμεινε στις φυλακές 7,5 μήνες απ’ όπου δραπέτευσε στις 21.09.1944. Στη διάρκεια της κατοχής δούλεψε υπάλληλος στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, 1941-43 και στο Δήμο Αθηναίων 1943-45. Μετά την απελευθέρωση δούλεψε στην εφημερίδα “Ριζοσπάστης” ως συντάκτης και από τις 10.08.1947, ως το κλείσιμό της ανέλαβε Αρχισυντάκτης, Υπεύθυνος Εκδότης και Διευθυντής. Την 03.03.1948 τον συνέλαβαν,
τον παρέπεμψαν σε δίκες 28 φορές για “αδικήματα τύπου” και τον καταδίκασαν αρκετές φορές σε διάφορες ποινές, από τις οποίες μια φορά σε θάνατο (Οκτ. 1948), για αδικήματα τύπου και άλλη μια φορά σε θάνατο για παράβαση του Γ’ Ψηφίσματος στις 21.03.1949
Η εκτέλεση των θανατικών ποινών δεν πραγματοποιήθηκε, έπειτα από έντονες διαμαρτυρίες του Ελληνικού Λαού και της Διεθνούς Κοινής Γνώμης. Το 1950 οι ποινές του μειώθηκαν σε ισόβια δεσμά και τελικά αποφυλακίσθηκε στις 16.07.1954.
Στις εκλογές της 09.09.1951, αν και ήταν φυλακισμένος, εκλέχτηκε Βουλευτής Αθηνών της ΕΔΑ. Τότε κήρυξε απεργία πείνας, με αίτημα την αποφυλάκισή των 10 εκλεγέντων Βουλευτών της ΕΔΑ, που ήσαν εξορία και φυλακή. Την απεργία σταμάτησε τη 12η μέρα, όταν έφεραν από την εξορία τους 7 εξόριστους βουλευτές. Μετά την αποφυλάκισή του, το 1954, εκλέχτηκε μέλος της Δ.Ε. της ΕΔΑ και ανάλαβε Οργανωτικός Γραμματέας της. Το 1956 ορίστηκε Διευθυντής της εφημερίδας “Αυγή”. Το 1958 τον συνέλαβαν, τον καταδίκασαν ως κατάσκοπο, αλλά μετά την έντονη αντίδραση του Ελληνικού Λαού και της Διεθνούς Κοινής Γνώμης, τον αποφυλάκισαν το 1962. Στις εκλογές της 29.10.1961 εκλέχτηκε και πάλι, παρά το γεγονός ότι ήταν στη φυλακή, βουλευτής της ΕΔΑ. Την 21.04.1967 τον συνέλαβαν στις 2 μετά τα μεσάνυχτα και μαζί με άλλους πολιτικούς ηγέτες τον κράτησαν στο Γουδί, στο Πικέρμι, στη Γενική Ασφάλεια, στη Γυάρο, στο Παρθένι Λέρου και τέλος στον Ωρωπό, απ’ όπου και τον απόλυσαν το 1971. Συνολικά έχει καταδικαστεί 28 φορές και 3 φορές σε θάνατο και παρέμεινε στις φυλακές 11 χρόνια και 5 μήνες και άλλα 4 χρόνια και 6 μήνες στην εξορία. Δηλαδή 16 χρόνια σ’ όλη του τη ζωή. Το 1968 καταδίκασε την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία. Μετά την απόλυσή του, αγωνίστηκε εναντίον της δικατορίας και το 1974 βοήθησε στην
ανασυγκρότηση της ΕΔΑ.
Τιμήθηκε το 1958 με το Διεθνές Βραβείο Δημοσιογραφίας, το 1959 με το Χρυσό Μετάλλιο Ζολιό Κιουρί του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης και το 1963 με το Χρυσό Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη. Υπήρξε Επίτιμος Πρόεδρος της Επιτροπής Μελέτης και Αξιοποίησης του έργου της ΕΠΟΝ (Ε.Μ.Α.Ε.Ε)
Το 1986 η Ελληνική Γεωλογική Εταιρεία τον τιμά ανακηρρύσσοντάς τον επίτιμο μέλος της, για τη συμβολή του στη διάδοση των γεωεπιστημών. Το 1994 ανακηρύσσεται Επίτιμο Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Διαχείρησης
Υδάτινων Πόρων. Το 1995 επίτιμο μέλος της Ελληνικής Υδροτεχνικής Ένωσης. 1996 ο Σύνδεσμος Γεωλόγων – Μεταλλειολόγων Κύπρου τον ανακηρύσσει επίτιμο μέλος του και αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πατρών για την προσφορά του στις γεωεπιστήμες. Το 1997τιμήθηκε με το Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για τις πολλές υπηρεσίες που πρόσφερε στην Πατρίδα. Το 2001 αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, και με το Αργυρό Μετάλλιο από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών. Έχει ανακηρυχθεί ως Επίτιμος Δημότης από τους Δήμους, Καλαμαριάς, Λέρου, Γαστούνης, Κέρκυρας, Δομνίστας, Αρκαλοχωρίου, Τρικάλων, Κανδάνου, Μήλου, Εστιαιώτιδας, Σικουρίου, Αιγάλεου, Λευκάδος. Το 2003 το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας τον ανακηρύσσει επίτιμο μέλος και το 2003 το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Επίτιμο Διδάκτορα για την προσφορά του στην Επιστήμη, την κοινωνική και πολιτική του προσφορά στο σύνολο. Το 2007 από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Επίτιμος Διδάκτορας Γλωσσολογίας για την ενασχόλησή του με την Επιστήμη της Γλωσσολογίας.
Η βιογραφία του κ. Γλέζου φιλοξενείτε στις σελίδες της 3ης έκδοσης του Who is Who που κυκλοφόρησε το 2008 μέχρι και σήμερα.
