Ορθοπεδικός Χειρουργός, Αριστούχος Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ
«Η Ζωή ενός Εξαίρετου Χειρουργού – Ένας Αγώνας Δρόμου με συντροφιά τη Μουσική!»
Ο Νίκος Μαρκέας προέρχεται από οικογένεια συμβατική, με αρχές παραδοσιακές και αξίες αναλλοίωτες. Τα «στερεότυπα» μιας συμπαγούς και ακατάλυτης εστίας και των διακριτών ρόλων μέσα στους κόλπους της αποτέλεσαν ανέκαθεν ορόσημα στην πορεία του και όριζαν τις επιλογές του. Ο πατέρας του Γιώργος γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας τον Ιανουάριο του 1925 και ήταν το δεύτερο παιδί μιας επταμελούς οικογένειας με δύο κορίτσια και τρία αγόρια. Εργάστηκε αρχικά στους ελληνικούς σιδηροδρόμους και στη συνέχεια -ολοφάνερα εθισμένος με τη μουντζούρα της μηχανής- μπάρκαρε ως μηχανικός του εμπορικού ναυτικού, απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε μετά από πολύχρονη θητεία στις παραξενιές της θάλασσας και τις αλλοπρόσαλλες ιδιοτροπίες του καιρού. Αδελφός του πατέρα, ο Λυκούργος Μαρκέας, παρέμεινε γνωστός στο συλλογικό ασυνείδητο ως καταξιωμένος μουσικοσυνθέτης της γενιάς του με πλήθος επιτυχιών στο ελαφρό και το λαϊκό τραγούδι και στην επιθεώρηση. Ο μικρότερος αδελφός του πατέρα, ο Νίκος, υπέκυψε στη λοιμογόνο δράση της φθίσης λίγο μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή. Στη μνήμη αυτού του ανθρώπου έλαβε το όνομα ο βιογραφούμενος. Η μητέρα του Αργυρώ γεννήθηκε στην Κοινή, ένα μαστιχοχώρι της Χίου, τον Φεβρουάριο του 1930. Μετά τη συμπλήρωση της στοιχειώδους εκπαίδευσης εγκαταστάθηκε στον Πειραιά και εργάστηκε στο «υφαντουργείο Λεωνίδα Αμφιλόγχιου», ενός καλόκαρδου ανθρώπου που δέχτηκε να γίνει ανάδοχος στο πρώτο της παιδί.
Μολαταύτα, έλκει την καταγωγή από τις χαμένες πατρίδες στα μικρασιατικά παράλια. Ο παππούς Λεωνίδας (από την πλευρά του πατέρα) συμμετείχε στη μοιραία εκστρατεία, αλλά δεν έφθασε ποτέ μέχρι τον Σαγγάριο ποταμό, δεδομένου ότι φρόντισε να αυτοτραυματιστεί και να παραμείνει στα μετόπισθεν. Στη Σμύρνη γνώρισε την Γεωργία που τον μάγεψε προφανώς με τα ερωτικά της φίλτρα και τον έκανε να την νυμφευτεί ανερυθρίαστα. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε σε ποικίλα επαγγέλματα και εμφύσησε στα παιδιά και τα εγγόνια του την αγάπη στα γράμματα και στη μουσική. Ο παππούς Αποστόλης Κιουράνης (από την πλευρά της μητέρας) διέφυγε πρόσφυγας από το Αϊβαλί, μετά την κατάρρευση του μετώπου το 1922, και ήρθε στην Χίο, όπου γνώρισε την Ευαγγελία Σούτη, με την οποία ήρθε εις γάμου κοινωνία με συνοπτικές διαδικασίες. Στην Αθήνα εργάστηκε αργότερα στα λιπάσματα Μποδοσάκη.
Ο Νίκος Μαρκέας γεννήθηκε στον Πειραιά, σε ιδιωτική κλινική της Καστέλας, η οποία δεν υπάρχει πια, στις 17 Οκτωβρίου 1952, μέρα που τιμάται ο προφήτης Ωσηέ. Η αδελφή του Γεωργία εργάζεται ως μουσικός σύμβουλος στη δημόσια εκπαίδευση.
Εγκύκλιες σπουδές ολοκλήρωσε στο εκπαιδευτήριο Ρηνιωτάκη του δήμου Κορυδαλλού και στο Γυμνάσιο Χαϊδαρίου. Μετά από επιτυχείς εξετάσεις εισήχθη στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε την άνοιξη του 1977.
Στο μεταξύ, νυμφεύτηκε την Μαρία Αθανασίου, απόφοιτη Παντείου, τη συμμαθήτρια των γυμνασιακών χρόνων, πράξη που θεωρούσε ανέκαθεν ως την τολμηρότερη της ζωής του. Απέκτησαν δύο θυγατέρες, την Αργυρώ (καθηγήτρια Αγγλικών) και τη Δήμητρα (επόπτρια υγείας).
Υπηρέτησε στο Υγειονομικό Σώμα με βαθμό έφεδρου ανθυπιάτρου για 28 μήνες σε Κόρινθο, Αθήνα, Άρτα, Μυτιλήνη και Πεντέλη. Την αγροτική θητεία ολοκλήρωσε στην Κάτω Συνοικία Τρικάλων Κορινθίας το 1980. Εκεί αποφάσισε να εξειδικευτεί στην Ορθοπεδική, αντί της Καρδιολογίας που ήταν η πρώτη επιλογή.
Την ειδικότητα του Ορθοπεδικού Χειρουργού απέκτησε στα νοσοκομεία Κρατικό της Νίκαιας (Γ΄ Χειρουργική κλινική υπό τη διεύθυνση Αθανασίου Μπερσή) και Κ.Α.Τ. Κηφισιάς (Γ΄ Ορθοπεδική κλινική υπό τη διεύθυνση Αλέξανδρου Ζαούση). Παράλληλα, εκπόνησε πειραματική διδακτορική διατριβή στην έδρα Φαρμακολογίας του ΕΚΠΑ, την οποία υποστήριξε το 1988, αξιωθείς του βαθμού ΑΡΙΣΤΑ.
Στη διάρκεια 20μηνης υπηρεσίας στο υποκατάστημα ΙΚΑ Αιγάλεω ως Ορθοπεδικός, παρακολούθησε μετεκπαιδευτικά μαθήματα Αγγειολογίας-Αγγειοχειρουργικής στο Αρεταίειο Νοσοκομείο. Ταυτόχρονα, άνοιξε ιδιωτικό ιατρείο στο Περιστέρι, το οποίο έκλεισε ενόσω υπηρετούσε στο ΕΣΥ.
Εργάστηκε στην Β΄ Ορθοπεδική κλινική του Νοσοκομείου «Αγλαΐα Κυριακού» (υπό τη διεύθυνση Γεωργίου Πιστεύου) από τον Ιούλιο 1987 μέχρι τον Δεκέμβριο 2019 υπηρετώντας επί 33 συναπτά χρόνια σε όλες τις θέσεις. Τα τελευταία 12 χρόνια είχε την ιδιότητα διευθυντή. Στη διάρκεια της θητείας του χειρούργησε χιλιάδες παιδιών με κακώσεις του μυοσκελετικού, συγγενείς δυσπλασίες ή νευρομυϊκά νοσήματα. Παράλληλα, εξειδικεύτηκε στη Μικροχειρουργική τόσο στην Ελλάδα, στην κλινική Χειρουργικής Χεριού υπό τη διεύθυνση Νικολάου Δαούτη, όσο και στη Μεγάλη Βρετανία, στο Royal United Hospital στο Bath της Αγγλίας. Με απόσπαση εργάστηκε επίσης στην Ορθοπεδική κλινική του Αττικού Νοσοκομείου από Ιούνιο 2002 έως Οκτώβριο 2003. Στο χρονικό διάστημα 2001-2019 διατήρησε τακτικό ιατρείο Παιδοορθοπεδικής στο Νοσοκομείο Νικαίας. Μετά την αφυπηρέτησή του, ανέλαβε διεύθυνση Ορθοπεδικού τμήματος στην Ευρωκλινική Παίδων Αθηνών και άνοιξε ξανά το ιδιωτικό του ιατρείο.
Στο Τμήμα Ορθοπαιδικής Παίδων της ΕΕΧΟΤ διετέλεσε επί σειρά ετών ταμίας, γραμματέας και πρόεδρος στα έτη 2008 και 2021-2022. Επίσης στο Κολλέγιο Ελλήνων Ορθοπαιδικών Χειρουργών διετέλεσε γραμματέας (2013-2018), αντιπρόεδρος (2019-2020) και πρόεδρος (2021-2022). Είναι πάρεδρο μέλος της Εταιρείας Αγγειολογίας και Αγγειοχειρουργικής και τακτικό μέλος της Εταιρείας Μικροχειρουργικής και Χειρουργικής Χεριού. Υπήρξε μέλος της εκδοτικής επιτροπής του περιοδικού Acta Orthopaedica Traumatica Hellenica στη 10ετία 2014-2023. Συμμετέχει σε όλα τα συνέδρια της ΕΕΧΟΤ από το 1982 με εισηγήσεις, στρογγυλά τραπέζια, ανακοινώσεις (προφορικές και αναρτημένες), διαλέξεις. Επίσης συμμετέχει σε συμπόσια και συνέδρια άλλων φορέων (Παιδοχειρουργική Εταιρεία, Παιδιατρική Εταιρεία, Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, Ελληνικό Ίδρυμα Οστεοπόρωσης κ.λπ.).
Παράλληλα συνέγραψε μονογραφίες και συγγράμματα ενώ συμμετείχε στο έργο άλλων συγγραφέων ή στη μετάφραση και επιμέλεια ξενόγλωσσων συγγραμμάτων. Οι δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά είναι αναρίθμητες, καθώς και οι συνεντεύξεις σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Στο διαδίκτυο υπάρχουν άρθρα του με ιατρικό ή φιλαθλητικό περιεχόμενο.
Το συγγραφικό έργο περιέχει μονογραφίες (“Γωνιώδεις παραμορφώσεις στο παιδικό γόνατο”, “Πόνος στο παιδικό πόδι και χωλότητα”, “Ο ακτινογραφικός έλεγχος στον αναπτυσσόμενο σκελετό”, “Η μάχη της διφθόγγου”), συγγράμματα (“Το Εγχειρίδιο του Δρομέα”, “Μυοσκελετικές παθήσεις κάτω άκρων σε βρέφη και παιδιά”, “Θέματα Ορθοπεδικής Παίδων”), δοκίμια (“Η απολογία ενός δρομέα”), μεταφράσεις (“Παθήσεις οστών και αρθρώσεων”, “Εγχειρίδιο καταγμάτων”), βιογραφίες (“Λαβωμένο Χάρισμα”, “Θρυλικοί δρομείς”), διηγήματα (“Είκοσι πρόσωπα σ’ έναν καθρέφτη”, “Περίπατοι σε ήχο πλάγιο”), μυθιστορήματα (“Η συγγνώμη της σιωπής”, “Φόντο από ώχρα”). Είναι τακτικός αρθρογράφος στα περιοδικά Runner magazine, Ιστορία εικονογραφημένη και Κασταλία, στο οποίο είναι αρχισυντάκτης. Πρωτοεμφανίστηκε στον χώρο της λογοτεχνίας με διηγήματα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Πανδώρα. Έχει δεχθεί επιρροές από πεζογράφους του ΄30 και κλασικούς (Ντοστογιέφσκι, Τσβάιχ, Ουγκό, Πόε), αλλά και πιο σύγχρονους λογοτέχνες (Σαμαράκης, Καργάκος κ.ά.).
Μεγάλες του αγάπες είναι, εκτός από μελέτη βιβλίων επί παντός επιστητού (απεχθάνεται την ανάγνωση e–books), η μουσική και ο αθλητισμός. Λατρεύει τη μουσική των Brahms, Schumann και Χατζιδάκι, ενώ ακούει κάθε είδους νότες εκτός από εκείνες που ερεθίζουν αρνητικά την αισθητική (τραπ μουσική). Είναι δρομέας μεγάλων αποστάσεων, χρημάτισε πρόεδρος στον Σύλλογο Δρομέων Υγείας Αθηνών, έχει τερματίσει 13 φορές σε μαραθώνιους δρόμους, υπηρέτησε ως εθελοντής ιατρός στους αγώνες στίβου των Ολυμπιακών της Αθήνας το 2004 και ακολούθησε ως μέλος του Συλλόγου φίλων Κλασικού Αθλητισμού τους αθλητές στίβου σε εξορμήσεις τους στο εξωτερικό.
Είχε συνεργαστεί με την εφημερίδα Αθλητική Ηχώ ως αθλητικογράφος σε ηλικίες 14-17 ετών. Αρθρογράφησε επί μια 12ετία στην εφημερίδα Κερκίδα του Στίβου.
E-mail: markeasn@otenet.gr
