Καθηγητής Ιστορίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
Το 1966 πέρασε με υποτροφία στη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ. Στη συνέχεια σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Tubingen ιστορία (αρχαία ελληνική, νεότερη ευρωπαϊκή και βαλκανική), επί 8 εξάμηνα Εμπειρική και σύγχρονη λαογραφία και για 1 εξάμηνο πολιτικές επιστήμες. Το 1989 εκλέχτηκε λέκτορας στη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ στην ιστορία του ελληνισμού της ανατολής. Το 1993 εκλέχτηκε Αναπληρωτής καθηγητής της Ιστορίας του νέου Ελληνισμού στο τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης της Παιδαγωγικής σχολής στο τμήμα της Παιδαγωγικής σχολή Φλώρινας και το 1997 εκλέχτηκε Καθηγητής της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού.
Είναι Πρόεδρος του Παιδαγωγικού τμήματος του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Παράλληλα έχει πλούσια συγγραφική δραστηριότητα. Έχει συγγράψει 12 βιβλία σημαντικότερα από τα οποία είναι “Πόντιοι. Δικαίωμα στη μνήμη” (1987 ΚΕΠΟΜΕ), “Οι εξισλαμισμοί της Μικράς Ασίας και οι κρυπτοχριστιανοί του Πόντου” (1988), “Πηγές της ιστορίας του κρυπτοχριστιανικού προβλήματος” (1997), “Ο ελληνισμός της Ρωσίας και της Σοβιετικής Ένωσης” (1999), “Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου” (2005). Έχει δημοσιεύσει πάνω από 180 επιστημονικά άρθρα σε περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Το 2005 πραγματοποίησε στο Γενί Τζαμί στη Θεσσαλονίκη την πολυθεματική έκθεση “Πόντος – Δικαίωμα στη μνήμη” με φωτογραφικό υλικό, ντοκουμέντα και βιβλία σχετικά με τον Ελληνισμό του Πόντου και τη γενοκτονία την οποία υπέστη. Το 2003 του απονεμήθηκε το χρυσό κλειδί της πόλης της Βέροιας.
Έχει διάφορες τιμητικές διακρίσεις από δήμους και φορείς. Είναι επίτιμος πρόεδρος πολλών προσφυγικών σωματείων. Ήταν μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Α’ παγκοσμίου συνεδρίου του απόδημου ελληνισμού στη Θεσσαλονίκη. Είναι πρόεδρος του κέντρου ποντιακών μελετών, μέλος της επιτροπής ποντιακών μελετών και του ιστορικού αρχείου προσφυγικού ελληνισμού Καλαμαριάς.
H βιογραφία του κ. Φωτιάδη φιλοξενείται στις σελίδες της 1ης έκδοσης του Who is Who που κυκλοφόρησε το 2006 μέχρι σήμερα.
