Γλύπτης – Αρχιτέκτων
Το 1946 διακόπτονται οι εγκύκλιες σπουδές στο Γυμνάσιο Καστοριάς λόγω σύλληψης για τα πολιτικά του φρονήματα και ακολουθεί ο εγκλεισμός του σε φυλακές μεταξύ άλλων στην Ικαρία και τη Μακρόνησο. Μετά και το πέρας της στρατιωτικής του θητείας το 1953 και αφού εργάστηκε σε διάφορες δουλειές στη Ραφήνα, μετακόμισε στην Αθήνα όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του σε νυχτερινό Γυμνάσιο. Το 1956 σπούδασε στο Τμήμα Γλυπτικής της
Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας. Από το 1956 έως το 1961 φοίτησε επιτυχώς στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου της Αθήνας. Παράλληλα με τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο εργάστηκε ως βοηθός στο εργαστήριο του γλύπτη και καθηγητή Γιάννη Παππά, όπου και παρέμεινε για 3 έτη. Το 1957 συμμετείχε ως δευτεροετής φοιτητής στον πανελλήνιο διαγωνισμό του Μνημείου Καλαβρύτων με τους σπουδαστές της αρχιτεκτονικής Χρήστο Ιακωβίδη και Μαρία Κενδετζιώτου, όπου έλαβε το 2ο βραβείο. Το 1961, τελειόφοιτος πλέον, παίρνει το 1ο βραβείο για το μνημείο “Αυξεντείου” στην Κύπρο, με συνεργάτη τον τότε σπουδαστή Γιώργο Καλακαλά. Το 1962 λαμβάνει το 1ο βραβείο μαζί με τον αρχιτέκτονα Τσενέ και τον Γιώργο Καλακαλά εξ ημισείας με το Θύμιο Πανουργιά για το Μνημείο του Πειραιά στην Πλατεία Τερψιθέας. Το 1965 λαμβάνει το 1ο βραβείο με τον Δ. Καλαμάρα για το Μνημείο Μεγάλου Αλεξάνδρου, Φιλίππου και Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη. Το έργο ωστόσο δεν πραγματοποιήθηκε λόγω οικονομικής αδυναμίας του Δήμου. 1966 λαμβάνει το 1ο βραβείο για το Μνημείο Παναγιώτατου και Κλαδά στην Καστάνια Λακωνίας. Το 1979 τοποθέτησε Ανδριάντα του Άγνωστου Ναυτικού στο λιμάνι Γυθείου. Το 1990 λαμβάνει το 1ο βραβείο σε διαγωνισμό για το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης στην Αλεξανδρούπολη. Το 1998 λαμβάνει το 2ο βραβείο εξ ημεισίας για το Μνημείο Εθνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Νατυικού στην Αντίκυρα Βοιωτίας. Το 2003 φιλοτέχνησε για την Πανελλήνια Ένωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου το Μνημείο για τους κρατούμενους αγωνιστές που στήθηκε στο νησί. Φιλοτέχνησε προτομές των ηρώων του 1821 και νεοτέρων όπως του Βυζιηνού στην Αλεξανδρούπολη, του Σωκράτη σε νοσοκομείο του Καναδά και ανάγλυφη μορφή του Ρήγα Φερραίου που τοποθετήθηκε στη Βιέννη, στο δρόμο που φέρει το όνομά του. Συμμετείχε με έργα του σε ομαδικές εκθέσεις. Παράλληλα διατηρούσε από τον Ιούνιο του 1961 γραφείο μελετών
αρχιτεκτονικής στην Αθήνα με δραστηριότητα σε γενικές οικοδομές κατοικίας και ειδικότερα σε ξενοδοχειακά συγκροτήματα σε Αττική, Κέρκυρα,
Χαλκιδική και Κρήτη. Στην εξορία γνώρισε πρόσωπα με ξεχωριστό αλτρουισμό, που δεν συναντά κανείς στην έξω ζωή και αυτό το γεγονός τον
σημάδεψε σε όλη τη ζωή του.
H βιογραφία του κ. Ριζόπουλου φιλοξενείται στις σελίδες της 5ης έκδοσης του Who is Who που κυκλοφόρησε το 2010 μέχρι και σήμερα.
