Έφυγε από την ζωή στα 99 του την Δευτέρα 29 Μαΐου 2017 ο τελευταίος πραγματικός πολιτικός Ηγέτης της νεότερης Ελλάδας
Επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας . Γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης το 1918. Παντρεύτηκε την Μαρίκα Γιαννούκου και έκανε τέσσερα παιδιά την Ντόρα, την Αλεξάνδρα, την Κατερίνα και τον Κυριάκο. Οι γονείς του ο Κυριάκος Μητσοτάκης (Βουλευτής Χανίων) και η Σταυρούλα το γένος Πλουμιδάκη. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι απόγονος του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου και εγγονός του Κωστή Μητσοτάκη, Ιδρυτή του Κόμματος των “Ξυπόλητων” , όπου τον διαδέχτηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος και το μετονόμασε σε “Κόμμα των Φιλελευθέρων”. Ο παππούς του Χαρίλαος Πλουμιδάκης υπήρξε Βουλευτής Χανίων και ο πρώτος εκλεγμένος χριστιανός Δήμαρχος, γόνος πολιτικής οικογένειας, τόσο από την πλευρά του πατέρα του, όσο και από την πλευρά της μητέρας του, ανιψιός του Ελ. Βενιζέλου.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τελειώνει αριστούχος το Γυμνάσιο Χανίων και εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως έφεδρος αξιωματικός, το 1940, μετέχει στον πόλεμο κατά των Ιταλών και των Γερμανών. Το 1942 μπαίνει στην Εθνική Αντίσταση, στην Κρήτη, όπου και πρωτοστατεί. Συλλαμβάνεται για πρώτη φορά το 1944 και αποφυλακίζεται. Υπογράφει το Νοέμβριο του 1943 τη Συμφωνία της Θερίσσου και το Σεπτέμβρη του 1944 τη Συμφωνία της Τρομάρισας – ανάμεσα σε Ε.Ο.Κ και Ε.Α.Μ για την Κρήτη.
Μεγάλος σταθμός για την ιστορία της Κρήτης, διότι έτσι αποφεύχθη ο πόλεμος μεταξύ αριστερών και δεξιών, όπως συνέβη στην υπόλοιπη Ελλάδα. Συλλαμβάνεται εκ νέου το 1944 και αποφυλακίζεται με ανταλλαγή 30 Γερμανών αιχμαλώτων. Εκλέγεται στις 31 Μαρτίου του 1946 για πρώτη φορά ο νεότερος βουλευτής Χανίων και του Κοινοβουλίου με την “Εθνική Πολιτική Ένωση”. Η σταδιοδρομία του εξελίσσεται λαμπρή και διατελεί νεότερος Υφυπουργός Οικονομικών το 1951. Το 1964 αναλαμβάνει Υπουργός Οικονομικών επί κυβερνήσεως Ενώσεως Κέντρου. Το 1965, στην κρίση της πολιτικής ζωής της Ελλάδος παίζει καθοριστικό ρόλο, τόσο με τις αγορεύσεις του, όσο και με τη συμμετοχή του. Συλλαμβάνεται από τους Συνταγματάρχες στις 21 Απριλίου το 1967, διαφεύγει στο εξωτερικό και επιστρέφει το 1973 στην Ελλάδα. Δικάζεται από το Έκτακτο Στρατοδικείο Κρήτης το 1974 και είναι ο μόνος πολιτικός κρατούμενος κατά την ημέρα της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας, τον Ιούλιο του 1974.
Το 1978 προσχωρεί στη Ν. Δημοκρατία και στις 1 Σεπτεμβρίου του 1984 εκλέγεται πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Στις 8 Απριλίου 1990 ορκίζεται Πρωθυπουργός της Ελλάδος με αυτοδύναμη κυβέρνηση. Στα χρόνια της πρωθυπουργίας του προσπάθησε και έθεσε τα θεμέλια αναδιάρθρωσης σε όλους τους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναβάθμισε το ρόλο της Ελλάδας στην εξωτερική πολιτική και υπέγραψε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ στις 11.12.1991 για την ένταξη της χώρας στη Δ.Ε.Ε. Αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ και ομαλοποίησε τις σχέσεις Ελλάδος και Η.Π.Α. Η πολιτική της κυβέρνησής του ακολουθείται και εφαρμόζεται ακόμη και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Στις 12.10.1993 παραιτείται από Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και παραμένει στην ενεργό πολιτική με τον τίτλο του Επιτίμου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.
Θεωρείται σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο της χώρας, λόγω απόψεων πείρας και προσόντων. Σταθμός μεγάλος του στην πολιτική ζωή της Ελλάδας είναι η δημιουργία σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας και Αριστεράς (σχηματισμός της κυβέρνησης Τζαννετάκη, που ο ίδιος έπαιξε τον κύριο ρόλο στην κυβέρνηση” Εθνικής Ενότητος” το 1989.
Υπήρξε Επίλεκτο μέλος του Who is Who στην Ελλάδα από το 2010 και έχει δημοσιευτεί η βιογραφία του και σε όλες τις επόμενες εκδόσεις.
