Ιατρός, Χειρουργός – Εντατικολόγος
Έλκει την καταγωγή του από την Κεφαλλονιά, οι του πρόγονοί βρίσκονται στο νησί από το 1370, έλαβαν μέρος στην Ναυμαχία της Ναυπάκτου, υπήρξαν Γεωκτήμονες, Έμποροι και Γιατροί. Ο παππούς του Μαρίνος Γ. από τους σημαντικότερους γιατρούς της Ελλάδας, ακαδημαϊκός (1867-1960). Μέλη της οικογένεια της μητέρας του έφθασαν ως φιλέλληνες το 1821 στην Ελλάδα. Ο παππούς του Γεώργιος Στρέιτ, υπήρξε Νομικός του Διεθνούς Δικαίου, διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών. Η γιαγιά του Ιουλία Καραθεοδωρή ήταν η αδελφή του κορυφαίου επιστήμονα Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, Βιέννης και των Παρισίων απο το 1958 έως το 1965. Έλαβε την άδεια ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος το 1965 από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης. Αναγορεύτηκε Διδάκτωρ από το Ινστιτούτο Παθολογικής Ανατομίας, με θέμα διατριβής “Η Ενδοκαρδίτις της Αορτικής Βαλβίδας στο πέρασμα του χρόνου”. Εκπαιδεύτηκε στην Παθολογική Ανατομία 1965 έως το 1970 υπό τον καθηγητή Dr.Dr. h.c. E. Uelinger. Απέκτησε το Ph.D με την εργασία του “Οι αλλοιώσεις των Καρδιακών Βιοπροθέσεων” και αναγορεύτκε το 1981 σε Υγηγητή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, ενώ το 1989 σε καθηγητή Χειρουργικής. Yπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία 1969-70. Από το 1993 έως το 2011 ήταν Διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, ενώ από το 1993 έως το 1997 διετέλεσε Διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του ιδίου
Κέντρου. Εξελέγη Καθηγητής Ιστορίας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων το 1997 έως το 2005, όπου ίδρυσε το Μουσείο Ιστορίας Ιατρικής. Έχει διακριθεί σε ιατρικο-ιστορικά θέματα καθώς και για θέματα της ηθικής και δεοντολογίας. Έχει εκδόσει 24 βιβλία, ένα μεταφράστηκε σε οκτώ γλώσσες και δύο σε τέσσερεις γλώσσες, και τα τρία μαζί εκδόθηκαν σε 240.000 αντίτυπα. Υπήρξε εκδότης 19 βιβλίων και επί 6 χρόνια επιστημονικός σύμβουλος του περιοδικού “Surgical Forum”. Έχει συγγράψει περίπου 300 άρθρα και ανακοινώσεις που έχουν παρουσιαστεί σε σημαντικά συνέδρια. Τιμήθηκε ως αντεπιστέλλον μέλος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας και της Ιταλικής Χειρουργικής Ερευνας ενώ έχει παρασημοφορηθεί με το Αργυρούν Μετάλλιο από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και τους Χρυσούς Σταυρούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και της Εκκλησίας της Δωδεκανήσου. Τιμήθηκε το 2011 από την Αιγυπτιακή και Ελληνική Κυβέρνηση με το Βραβείο Καβάφη. Είναι επίτιμος πρόεδρος της Πανελληνίου Εταιρείας Ιστορίας της Ιατρικής. Το 2005 εξελέγη Πρόεδρος του Διεθνούς Ιπποκρατείου Ιδρύματος όπου ίδρυσε τον κήπο του Ιπποκράτη με 220 είδη φυτών που αναφέρονται στην Ιπποκρατική Συλλογή και εντός Μουσείου Ιπποκρατικής Ιατρικής. Το 2010 εξελέγη μέλος της Ιατρικής της Παγκοσμίου Ακαδημίας Γραμμάτων & Τεχνών του Cambridge και το 2011 μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Ιστορίας των Επιστημών στις Βρυξέλλες. Το 2012 έγινε Πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών. Υπήρξε ακόμη πρόεδρος της Ορχήστρας Νέων της Ελβετίας.
