Η Εύη Boυτσινά γεννήθηκε το 1950 στη Λευκάδα. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο αγγλική φιλολογία και δίδαξε αγγλικά, ιδιωτικά, για κάποια χρόνια. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μαγειρική. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη θεωρητική πλευρά της γαστρονομίας. Επίσης κατέγραφε συστηματικά την παραδοσιακή κουζίνα, ταξιδεύοντας σε όλη την Ελλάδα.
Αυτό το υλικό των καταγραφών είναι και η αφετηρία για το δημιουργικό κομμάτι της δουλειάς της ως μαγείρισσας. Το πρώτο της βιβλίο είχε τίτλο “Το ψωμί” ακολούθησαν πλήθος άλλων εκδόσεων με ποικίλα θέματα που άπτονταν της Ελληνικής κουζίνας και γαστρονομικής παράδοσης.
Θα ήθελε να έχει μαγειρέψει για τον Θεόδωρο Ντοστογιέφσκι, για τους Μπητλς, για τον Μάρκο Βαμβακάρη και για τον Βαν Γκογκ.
Συνήθιζε να χρησιμοποιεί τη λέξη “φαγάκι” και όχι τυχαία. Της άρεσε γιατί είχε ταπεινότητα, ήθος, μέτρο. Πάντα τόνιζε ότι «η ουσία της ελληνικής κουζίνας είναι το μέτρο. Και το φαγητό πρέπει να έχει ήθος, να ακολουθεί το ρυθμό της φύσης, τους κύκλους του χρόνου, την αρμονία της συνύπαρξης, να σέβεται τον μόχθο».
Η Εύη Βουτσινά έσκυψε με σεβασμό και αγάπη πάνω στην παράδοση του τόπου μας, έκανε πρωτογενή έρευνα, κατέγραψε με συστηματικότητα μανιώδους λαογράφου-ερευνητή τις μαγειρικές συνήθειες πολλών περιοχών της Ελλάδας, τόνισε την ανάγκη για σοφή διαχείριση των πρώτων υλών και για εποχικότητα, ανακάλυψε κρυμμένους θησαυρούς, ανέδειξε την ελληνική κουζίνα και απέδειξε την ιστορικότητά της, έκρουσε πολλές φορές τον κώδωνα του κινδύνου στους νέους μάγειρες που εντυπωσιάζονταν από ξενόφερτες τάσεις. Το κεφάλαιο που αφήνει στον πολιτισμό αυτού του τόπου είναι μεγάλο και πολύτιμο.
Έφυγε από τη ζωή στις 10/12/2013
