Ο Μάνος Χατζηδάκις φωτογραφίζεται κρατώντας το αγαλματάκι της Κατίνας Παξινού και όχι το δικό του
Στις φωτογραφίες, που συνοδεύουν το άρθρο υπάρχει κάτι το “παραπλανητικό”. Το αγαλματάκι Όσκαρ δεν είναι του βραβευμένου Μάνου Χατζηδάκι (αρνήθηκε να παραβρεθεί στην τελετή, του το έστειλαν ταχυδρομικώς, και κάπου στη Γιουγκοσλαβία το έκλεψαν). Για την ανάγκη της φωτογράφισης, και ύστερα από επίμονη απαίτηση των δημοσιογράφων, ο Χατζηδάκις δέχτηκε να φωτογραφηθεί με το αγαλματάκι της Κατίνας Παξινού (βραβείο Όσκαρ 1943).
Ο Μάνος Χατζηδάκις βραβεύτηκε, το 1961, με το όσκαρ καλύτερου τραγουδιού για το θρυλικό τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά» που ακούγεται στο «Ποτέ την Κυριακή» (1960) του Ζυλ Ντασσέν. Ο Έλληνας συνθέτης δεν ένοιωσε ποτέ περήφανος για αυτή τη βράβευση και για αυτό δεν παραβρέθηκε στην απονομή. Αποκαλούσε το εν λόγω τραγούδι ως “ζαχομάρα” (χαζομάρα) και εκνευριζόταν αφάνταστα, όταν το άκουγε. Το θεωρούσε προσβολή προς το έργο του το να έχει γίνει παγκοσμίως γνωστός για ένα τόσο απλοϊκό τραγούδι.
Φαίνεται, πάντως ότι αυτό το αγαλματάκι δεν ήταν γραφτό να φτάσει ποτέ στον Χατζηδάκι. Η Ακαδημία του το έστειλε ταχυδρομικώς αλλά χάθηκε κάπου στην, πάλαι ποτέ, Γιουγκοσλαβία. Κατόπιν της επιμονής των ελλήνων και ξένων δημοσιογράφων που αδημονούσαν να έχουν τουλάχιστον μία φωτογραφία του συνθέτη με το αγαλματάκι, ο Μάνος Χατζηδάκις φωτογραφίζεται κρατώντας το αγαλματάκι της Κατίνας Παξινού (βραβείο Όσκαρ Β΄γυναικείου ρόλου για την ταινία “Για ποιον χτυπά η καμπάνα” το 1943.) Βλέπετε στην Αθήνα του 1961 μόνο η Παξινού είχε το αγαλματάκι Όσκαρ.
Μετά την απώλεια η Ακαδημία των Όσκαρ θα ξαναστείλει στο συνθέτη αντίγραφο, το οποίο μετά από χρόνια θα καταλήξει στον σκουπιδοτενεκέ από τα χέρια του Μάνου. Θα γίνει αντιληπτό από την οικακή βοηθό, η οποία και θα το παραδώσει στην αδελφή του συνθέτη για να το προστατέψει. Σήμερα το εν λόγω αγαλματάκι βρίσκεται στην κατοχή του γιου του Μάνου, Γιώργου Χατζηδάκι, και εκτίθεται στην οικία του με την πλάτη γυρισμένη στον θεατή συνοδευόμενο από τη φιγούρα ενός Καραγκιόζη.
Τα Όσκαρ για την πλέμπα των άμουσων ήταν και είναι ένα σημαντικό “καλλιτεχνικό γεγονός”. Για τους πραγματικούς καλλιτέχνες, όπως ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις, το βραβείο αυτό είχε την ίδια αξία με τα κουκλάκια, που κερδίζεις σε ένα συνοικιακό Λούνα Παρκ. Το μεγαλείο του Μάνου αναδεικνύεται και από το γεγονός ότι αρνήθηκε, δίχως φανφάρες και ηρωισμούς, την παγκόσμια εμπορική αναγνώριση σε μια ηλικία (ήταν μόλις 35 ετών), που όλοι οι άλλοι θα σκέφτονταν να “τρουπώσουν” και να “βολευτούν”.
Πηγή: Νίκος Θηβαίος, www.24grammata.com
